ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΕΛΙΚΩΝ ΣΤΑΔΙΩΝ

ΦΤ1. ΠΡΟΤΥΠΗ ΜΟΝΑΔΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Π. ΜΕΛΚΗ, Μ. ΦΩΤΑΚΗ
ΝΙΚΑΙΑ

Η ίδρυση των γηροκομείων ήταν γνωστή από το Βυζάντιο (324-1453 μ.Χ.). Αναφέρονται τουλάχιστον 30 ιδρύματα στην ιστορία της εκκλησίας με το παλαιότερο γνωστό γηροκομείο της Κωνσταντινονπόλεως "Η Ψαμάθεια". Το 0,6% των ατόμων της τρίτης ηλικίας ζει σε μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων (Μ.Φ.Η.). Αυτό το ποσοστό θεωρείται το μικρότερο στις χώρες της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Το 2000, στην Ευρώπη, 3,5 εκατομμύρια ασθενείς πάσχουν από την Ν.Α. Εξ' αυτών οι Έλληνες είναι 80.000-120.000. Ο ρόλος των (Μ.Φ.Η.) είναι αρκετά σοβαρή υπόθεση παρά την απογοήτευση που κυριαρχεί στην κοινή γνώμη μέχρι σήμερα περί γηροκομείων και Μ.Φ.Η. Είναι απαραίτητο να τηρούνται στις ΜΦΗ οι απαιτούμενες προϋποθέσεις από το Υπ. Υγείας και Πρόνοιας και την Τοπική Αυτοδιοίκηση για την βελτίωση της υπάρχουσας εικόνας. Ένα ερώτημα πόσο εύκολο να γίνει μια ΜΦΗ πρότυπη, ποιο είναι το ιδανικό προφίλ που πρέπει να έχει; Μια μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων είναι πρότυπη όταν το εξειδικευμένο προσωπικό εφαρμόζει με τις γνώσεις του και τις εμπειρίες του, τους κανόνες φροντίδας σε άτομα με Ν.Α. στον μελετημένο χώρο, την κατάλληλη χρονική στιγμή. Μια ΜΦΗ πρέπει να αποτελεί το επίκεντρο μιας σφαιρικής συνεργασίας ανάμεσα στους πάσχοντες, τους συγγενείς τους, την πολιτεία, τους εξωπολιτειακούς παράγοντες και τα ερευνητικά και επιστημονικά κέντρα. Η έννοια τον ιδρύματος πρέπει να αλλάξει, να αποκτήσει άλλη μορφή και άλλο χρώμα για να γίνει 'αποδεκτή από τον κόσμο. Είναι δική μας η υποχρέωση να συνεχίσουμε τον αγώνα σ' όλες τις κατευθύνσεις, την πολιτεία, τις επιστημονικές εταιρείες, τα ΜΜΕ και τέλος προς τα ιδρύματα και τις ΜΦΗ με την αφοσίωση στο ρόλο μας με πίστη και ειλικρίνεια.

ΦΤ2. Θεραπεία - φροντίδα σε προχωρημένη ηλικία και μεγάλου βαθμού άνοιας
Γάτος Κωνσταντίνος

Η εμπειρία μας στα ανοϊκά άτομα έχει διάρκεια είκοσι χρόνια.

Η εργασία μας αφορά ομάδα 17 ατόμων, 14 γυναίκες και 3 άνδρες με μέσο όρο ηλικίας 88 ετών για ένα χρόνο παρακολούθησης.

Κατά την εισαγωγή τους όλοι οι ασθενείς παρουσίαζαν συγχυτικοδιεγερτική κατάσταση με προοδευτική επιδείνωση από διετίας. Αφυδατωμένοι, με μώλωπες, κατακλίσεις, ακάθαρτοι με βίζματα στα αυτιά, δεν έτρωγαν, δεν έπιναν, δεν βάδιζαν, με χαμηλό αιματοκρίτη, λίγα καρδιοαναπνευστικά προβλήματα και με σακούλες από φάρμακα-χαμηλού οικονομικού επιπέδου και συγγενείς σε κατάσταση πανικού.

Η νοσηλεία τους γίνεται σε δωμάτια οργανωμένα (ειδικά κρεβάτια-καθίσματα) με πολύ φως την ημέρα, κλιματισμό, αθόρυβα, καθηλωμένοι με ζώνες όταν χρειαζότανε.

Η φροντίδα από το προσωπικό της κλινικής προς τους ανοϊκούς είναι όμοια μ' αυτή της μητέρας προς το παιδί - υποχρεωτικό μπάνιο το πρωί -φυσικοθεραπεία γυμναστική και κατόπιν σε ειδικό σαλόνι, μεγάλων διαστάσεων, στην ίδια πάντα θέση, τους ίδιους διπλανούς και απασχόληση από ειδικό προσωπικό.

Μ' αυτόν τον τρόπο πετύχαμε να ηρεμήσουν, να κοιμούνται κανονικά στην ώρα τους, να μην αντιδρούν στην τροφή και το νερό, ν' αυξήσουν το βάρος και τον αιματοκρίτη τους, χωρίς μώλωπες, κατάγματα λοιμώξεις, να βαδίζουν και να βελτιώσουν την προσοχή τους.

Μας βοήθησαν πολύ τα φάρμακα ΖΥΡRΕΧΑ 7,5 mg κατά μέσο όρο και RISPERDAL 3 mg κατά μέσο όρο.

Έτσι πετύχαμε καλύτερη ποιότητα ζωής στην κλινική μας, απ' ότι στην οικία τους, να ηρεμήσουν οι συγγενείς και να έχουν την συνείδησή τους ήσυχη ότι οι άνθρωποί τους είναι σε καλά χέρια .

Όλα αυτά επιτεύχθησαν χάριν της αγάπης του προσωπικού της κλινικής για τους ανοϊκούς ασθενείς και η πίστη τους ότι η επιβίωση της κλινικής είναι συνυφασμένη με τη φροντίδα των ανοϊκών.

ΦΤ3. ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΑΝΟΙΑ ΤΥΠΟΥ ALZHEIMER ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
Λ. Κουρκούτα, Ε. Χατζηδημητρίου, Α.Τρικαλιώτου, Σ. Ανδρεά
Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης, Τμήμα Νοσηλευτικής

Η νόσος Alzheimer δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στους αρρώστους, λόγω της μεγάλης χρονικής περιόδου που απαιτείται για την κάλυψη των αναγκών τους μέσα στην οικογένειά τους.

Ο ρόλος των νοσηλευτών είναι καθοριστικός, προκειμένου να αποφασισθεί "τι" και "πως" θα χρησιμοποιηθεί για την κάλυψη των συγκεκριμένων αναγκών.

Η πολλαπλή αξιολόγηση αρρώστων με νόσο Alzheimer πρέπει να γίνεται από ειδικευόμενο νοσηλευτή, ώστε να επιτευχθούν οι κλινικοί σκοποί που θα προκύψουν από την αξιολόγηση και επεξήγηση των προβλημάτων των προαναφερθέντων αρρώστων. Σκοπός: Στην παρούσα εργασία επιδιώκεται να καταγραφεί αυτός ο νοσηλευτικός ρόλος και να τονισθούν οι επιμέρους τομείς τον, με στόχο την ολιστική φροντίδα αρρώστων με νόσο Alzheimer. Υλικό και Μέθοδος: Αυτό θα γίνει μετά από επικοινωνία με τους αρμόδιους φορείς και τις σχετικές υπηρεσίες. Άλλωστε στην περιπέτεια της νόσου Alzheimer εμπλέκονται και διάφορες υπηρεσίες που μπορούν να καλύψουν ανάγκες αρρώστων, οικογενειών και των ιδίων των ατόμων που προσφέρουν υπηρεσία. Αποτελέσματα-Συμπεράσματα: Γι' αυτό και η παροχή νοσηλευτικών υπηρεσιών περιλαμβάνει την πλήρη εξατομικευμένη φροντίδα αρρώστων με νόσο Alzheimer, προσεγγίζοντάς τους σαν μοναδική βιοψυχοκοινωνική οντότητα.