Συναπτική Πλαστικότητα Ι: Ενδείξεις για την ηλεκτροδομική βάση της Μακρόχρονης Αποδυνάμωσης (LTD)
ΜΙΧΜΙΖΟΣ Δ., ΚΩΣΤΑ Β., ΚΑΡΛΟΒΑΣΙΤΟΥ-ΚΟΝΙΑΡΗ Α., ΑΣΠΡΟΔΙΝΗ Ε., ΜΠΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ Σ.
Α’ Νευρολογική Κλινική, ΑΠΘ, ΑΧΕΠΑ

Περίληψη
Από την πρώτη παρατήρησή της, από τους Bliss και Lψmo το 1973, η συναπτική πλαστικότητα θεωρούνταν ως το πιθανότερο πειραματικό παράδειγμα να μας προσφέρει την κατανόηση του πως αποθηκεύονται οι πληροφορίες στον εγκέφαλο των σπονδυλωτών. Τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αποδειχθεί διάφορες μορφές συναπτικής πλαστικότητας, με πλέον σημαντικές τη μακρόχρονη ενδυνάμωση (LTP) και τη μακρόχρονη αποδυνάμωση (LTD), και τα χαρακτηριστικά και οι απαιτούμενες συνθήκες πρόκλησής τους είναι πολύ ενδεικτικά του ότι αυτή η πλαστικότητα αποτελεί το υπόστρωμα της μνημονικής εγχάραξης. Πειραματική πρόκληση σταθερής LTD στην CA1 περιοχή του ιππόκαμπου και μετέπειτα παρατήρηση των δομικών μετατροπών των συνάψεων στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο αποκάλυψε ότι η συναπτική αποδυνάμωση είναι το αποτέλεσμα ηλεκτροδομικών μετατροπών των ακανθικών συνάψεων. Προτείνεται ότι το ερέθισμα χαμηλόσυχνης ριπής, που επιφέρει LTD, προκαλεί μία περιορισμένη εισροή ιόντων Ca++ με την αύξηση όμως της συγκέντρωσής τους να περιορίζεται στην περιμεμβρανική περιοχή της σύναψης. Αυτή η αύξηση επιφέρει κυτταροσκελετικές μετατροπές οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα την "διάτρηση" της μετασυναπτικής πύκνωσης (PSD) και την αύξηση της μεμβρανικής επιφάνειας. Καθώς όμως η αύξηση της συγκέντρωσης ιόντων Ca++ είναι μόνο σύντομη και παροδική, δεν επαρκεί για την απορρόφηση υποδοχέων και ιοντικών διαύλων από το δενδριτικό στέλεχος, ώστε να καταστεί λειτουργική η αυξημένη μεμβρανική επιφάνεια, και έτσι η αυξημένη επιφάνεια της μετασυναπτικής μεμβράνης παρουσιάζει διογκωμένη ηλεκτρική αντίσταση.

Λέξεις κλειδιά: Μνήμη, ιππόκαμπος, συναπτική πλαστικότητα, μακρόχρονη αποδυνάμωση (LTD).

Πλήρες κείμενο