|
|||
|
|||
Βία και επιθετικότητα των εφήβων στην αθλητική δραστηριότητα
ΜΑΣΤΟΡΑ Ι.,1 ΒΑΛΟΤΑΣΙΟΥ Χ.2
1Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας, Διευθύντρια Διεθνούς Ιδρύματος Ολυμπιακής και Αθλητικής Παιδείας, Καθηγήτρια Σχολής Αξιωματικών Δοκίμων της Ελληνικής Αστυνομίας
2Πτυχιούχος Πανεπιστημίου Αθηνών, Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού, Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής
Περίληψη
Το 1971 οι Ogilvie & Tutko δημοσιεύουν ένα άρθρο με τίτλο: «Αθλητισμός: Αν θέλεις να οικοδομήσεις χαρακτήρα, δοκίμασε κάτι άλλο» (Ogilvie B., et al, 1971, 5; 60-63). Απόρροια των αντιαθλητικών συμπεριφορών, ιδιαίτερα της βίας και της επιθετικότητας ήταν η ανάπτυξη προβληματισμού, η οποία έδωσε το έναυσμα για επιστημονική έρευνα και μελέτη. Είναι η εποχή που οι αθλητικοί ψυχολόγοι παρουσιάζουν ενδιαφέρουσες έρευνες σε σχέση με τη συμμετοχή στον αθλητισμό, και την αθλητική βία. Δημοσιεύεται μια σειρά από εμπειρικές μελέτες που χρησιμοποιούν διαφορετικές ψυχολογικές προσεγγίσεις και ερευνητικές μεθόδους. Σχεδόν χωρίς εξαίρεση αυτές οι μελέτες έχουν συνοψιστεί από τους Shields & Bredemeier (1995, 109-131; 173-192), οι οποίοι και δικαίωσαν τη δήλωση των Ogilvie & Tutko. Από ότι υποστηρίζεται στις μελέτες αυτές, σήμερα η άσκηση και η αθλητική δραστηριότητα δεν είναι ικανές να βοηθήσουν στην ηθική ανάπτυξη των εφήβων, αν δεν υποστηρίζονται από τις αρχές, το ιδεολογικό πλαίσιο και την δεοντολογία του αθλητισμού. Αντίθετα, πολλές φορές μπορεί να δημιουργηθεί επιθετική ή και εγωκεντρική νοοτροπία, δηλαδή, κάποιος έφηβος να εκδηλώσει ιδιαίτερη μορφή αντικοινωνικής συμπεριφοράς που αναφέρεται στην έντονη πρόθεσή του να βλάψει κάποιον άλλο και να προκαλέσει βλάβη με σωματική, λεκτική ή ψυχολογική επίθεση.Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι οι μελέτες των Bredemeier & Shields (1986 a,b), Bredemeier (1994; 1995b) και άλλων ερευνητών (Crown & Heatherighton,1 989, Knoppers, 1988, Knoppers, Zuidema & Meyer,1989) έχουν δείξει ότι υπάρχει σημαντική διαφορά ανάμεσα στον αθλητισμό και στη ζωή.
Για την αντιμετώπιση της βίας και της επιθετικότητας αναδύθηκε η ανάγκη για συστηματική εκπαιδευτική παρέμβαση στο χώρο του αθλητισμού με την συνεπικουρία Διεθνών συμβάσεων που προασπίζουν το ιδεολογικό του υπόβαθρο και καθιερώθηκε η αθλητική παιδεία κι αγωγή για την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων των νέων καθώς και δεξιοτήτων συνεργασίας. Με αυτό τον τρόπο προλαμβάνονται τυχόν παραβατικές συμπεριφορές των εφήβων κατά την αθλητική δραστηριότητα.
Λέξεις κλειδιά: Αθλητική Βία, Επιθετικότητα, Πρόληψη, Πολυδιάστατη αιτιολόγηση φαινομένου.
