Χαιρετισμός Προέδρου Συλλόγου «Εγκέφαλος»
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΔΙΒΟΛΗ*
*Νευρολόγος-Ψυχίατρος, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Διευθυντής σύνταξης και εκδότης περιοδικού «Εγκέφαλος»

Κυρίες και κύριοι,

Εκ μέρους των μελών του Εγκεφάλου, της επιστημονικής επιτροπής και της οργανωτικής επιτροπής, θερμά σας καλοσωρίζω.

Όπως οι περισσότεροι γνωρίζετε, το περιοδικό "Εγκέφαλος" πρωτοεκδόθηκε από τρεις ιδιώτες επιφανείς συναδέλφους, τους Φώτη Σκούρα, Αθανάσιο Χατζηδήμο και Μιχαήλ Στριγγάρη το 1950. Στη συνέχεια, για πολλά χρόνια, αποτέλεσε όργανο της Ελληνικής Νευρολογικής και Ψυχιατρικής Εταιρίας. Με την αδρανοποίηση της εταιρίας αυτής και τον διαχωρισμό των δύο ειδικοτήτων το 1990, μια ομάδα συναδέλφων με επικεφαλής το Μ. Στριγγάρη ίδρυσε το σύλλογο "Εγκέφαλος" και ανέλαβε τη συνέχιση της έκδοσης του περιοδικού.

Το περιοδικό είχε ήδη εθνική αναγνώριση (ΦΕΚ: Α3β/447-β19/16-1-1985) και οι εργασίες που δημοσιεύονται σ' αυτό αποτελούν κριτήριο για τη διεκδίκηση και κατάληψη θέσης του κλάδου γιατρών Ε.Σ.Υ.

Σαν σύλλογος, πλέον, "Εγκέφαλος", εργαστήκαμε προς δύο κατευθύνσεις: α) τη συνέχιση της έκδοσης του περιοδικού και β) τη δραστηριοποίηση σε άλλους τομείς, με τα εξής αποτελέσματα:

• Το περιοδικό συνεχίζει να εκδίδεται απρόσκοπτα, κανονικά και να διανέμεται δωρεάν, παρά τις όποιες δυσκολίες, με την ευγενή χορηγεία των φαρμακευτικών εταιριών, τις οποίες και ευχαριστούμε.
• Το περιοδικό έχει την παρουσία του στο Διαδίκτυο, όπου δημοσιεύεται ολόκληρο το περιεχόμενό του.
• Χορηγείται υποτροφία στη μνήμη της εκπαιδευτικού Αγγελικής-Ευαγγελίας Διβόλη, σε φοιτητές ιατρικής ή παραϊατρικών επαγγελμάτων. Τα χρήματα χορηγούνται από την οικογένειά της.
• Εφαρμόζεται εκπαιδευτικό πρόγραμμα, που προς το παρόν πραγματοποιείται με την διενέργεια ημερίδων.

Η σημερινή ημερίδα έχει θέμα "Αβεβαιότητα-Ανασφάλεια στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία".

Η κοινωνικοοικονομική κρίση που περνάμε συχνά παρομοιάζεται με πόλεμο. Για την Ελλάδα ο τελευταίος πόλεμος ήταν το 1940-44.

Θα αναφερθώ σε κάποιες αναμνήσεις-βιώματα ή και εκ των υστέρων συμπεράσματα που ίσως προσφέρονται για προβληματισμό.

1. Τότε υπήρχε ένας και μοναδικός εχθρός κοινός για όλους.
2. Επεβλήθη στέρηση της ελευθερίας των πολιτών στην κυκλοφορία, επικοινωνία, ενημέρωση, έκφραση ιδεών (λογοκρισία) κ.λπ.
3. Υπήρχε έλλειψη ή παντελής στέρηση απαραιτήτων αγαθών, τουλάχιστον στις πόλεις, τροφής (πείνα) - φαρμάκων - περίθαλψης - πετρελαίου - βενζίνης κ.λπ.

Σε αντιστάθμισμα υπήρχε:

1. Μια κοινή καθολική αντιστασιακή αντιμετώπιση του εχθρού
2. Μια κοινωνική ισότης και αλληλεγγύη τόσο προς τους αλλόθρησκούς (Εβραίους) και ξένους - Άγγλους, Αυστραλούς, Νεοζηλανδούς - που πολεμούσαν μαζί με τους Έλληνες
3. και πάνω απ' όλα η ελπίδα και η πεποίθηση για την τελική Νίκη και απαλλαγή από τα δεινά.

Πράγματι, τι αντιστοιχίες υπάρχουν μεταξύ της τότε και της τωρινής κατάστασης;

Σήμερα όμως έχουμε κοντά μας πολύ αξιόλογους επιστήμονες, ξεχωριστούς ο κάθε ένας στον τομέα του που θα μας αναπτύξουν διεξοδικά το θέμα. Τους ευχαριστώ θερμά, όπως και όλους σας και εύχομαι καλή επιτυχία.