|
|||
|
|||
Αυτόματη παρεγκεφαλιδική αιμορραγία: Αντιμετώπιση 20 περιπτώσεων
ΤΣΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ Π.1, ΠΑΝΤΑΖΗΣ Γ.1, ΜΠΙΜΠΗΣ Α.1, ΚΙΣΚΗΡΑ Ο.2, ΙΣΑΑΚΙΔΗΣ Δ.1, ΠΑΝΚΟΣ Α.1, ΖΥΜΑΡΗΣ Σ.1
1Νευροχειρουργική Kλινική, Γενικό Νοσοκομείο Ελευσίνας "Θριάσιο"
2Αναισθησιολογικό Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Ελευσίνας "Θριάσιο"
Περίληψη
Η αυτόματη παρεγκεφαλιδική αιμορραγία ως νοσολογική οντότητα περιγράφηκε για πρώτη φορά στα μέσα του 19ου αιώνα και αφορά περίπου στο 5-10% των αυτομάτων ενδοεγκεφαλικών αιμορραγιών. Ωστόσο, η επιλογή του τρόπου αντιμετώπισης συνεχίζει να αποτελεί σημείο διχογνωμίας.
Σε χρονικό διάστημα επτά ετών αντιμετωπίστηκαν είκοσι ασθενείς με αυτόματη παρεγκεφαλιδική αιμορραγία. Εννιά περιστατικά αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά (άμεσα ή όψιμα), ενώ τα υπόλοιπα έντεκα ακολούθησαν συντηρητική αγωγή. Η κλινική έκβαση των ασθενών εκτιμήθηκε με την εφαρμογή της κλίμακας έκβασης της Γλασκώβης.
Από το σύνολο των περιπτώσεων, οκτώ ασθενείς απεβίωσαν. Από τους υπόλοιπους δώδεκα ασθενείς, ένα χρόνο μετά το συμβάν, στους εννιά η νευρολογική έκβαση θεωρήθηκε καλή.
Η υποκρυπτόμενη αιτία πρόκλησης της αιμορραγίας, το μέγεθος και ιδιαίτερα η εντόπιση του αιματώματος, η κατάσταση της 4ης κοιλίας (συμπίεση-παρεκτόπιση), καθώς και το επίπεδο συνείδησης, μεταξύ άλλων, είναι παράγοντες που διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη λήψη απόφασης για μιά συντηρητική ή χειρουργική αντιμετώπιση, αλλά και στην έκβαση των ασθενών αυτών.
Λέξεις κλειδιά: Αυτόματη παρεγκεφαλιδική αιμορραγία, θεραπευτική αντιμετώπιση, υδροκέφαλος, έκβαση.
